ABŞ hökuməti Almaniyada fəaliyyət göstərən “Rosneft Germany” şirkətinin yeni enerji sanksiyalarından istisna olunacağına dair rəsmi yazılı təminat verib. Bu barədə Almaniyanın iqtisadiyyat naziri Katherina Rayxe “Reuters” agentliyinə açıqlama verib.
Nazirin sözlərinə görə, ABŞ administrasiyası tərəfindən göndərilən “Letter of Comfort” (təminat məktubu) “Rosneft Germany”nin fəaliyyətinin artıq Rusiya ana şirkətindən tam ayrıldığını və Rusiyanın nəzarətində olmadığını təsdiqləyir.
Rayxe bildirib ki, bu sənəd 28 oktyabr səhəri saat 03:00-da qüvvəyə minib və Almaniya üçün strateji əhəmiyyət daşıyan enerji müəssisələrinin fəaliyyətinə aydınlıq gətirib:
“Bu məktub sayəsində müştərilər və tərəfdaşlar artıq ABŞ sanksiyalarına məruz qalmaqdan çəkinmədən Rosneft-in Almaniyadakı törəmə şirkətləri ilə əməkdaşlıq edə biləcəklər.”
Berlin administrasiyası Vaşinqtondan bu məsələ ilə bağlı izahat istəmişdi, çünki Tramp administrasiyasının son sanksiyaları Qərb banklarına və şirkətlərinə Rusiyanın qeydiyyatlı firmaları ilə əməliyyat aparmağı qadağan edirdi.
Nazirlikdən verilən açıqlamada qeyd olunur ki, ABŞ ilə danışıqlar hələ də davam edir və məqsəd “Rosneft Germany” aktivlərini daimi şəkildə sanksiya riskindən çıxarmaqdır.
Almaniya tərəfi bildirir ki, sözügedən aktivlər — o cümlədən PCK Schwedt neft emalı zavodu — 2022-ci ildən bəri dövlət nəzarətindədir və Rusiyadan “tamamilə ayrılmış” sayılır. Schwedt zavodu Almaniyanın yanacaq emalı gücünün 12 faizini təmin edir və Brandenburq regionunun əsas işəgötürənlərindən biridir.
Bundan əlavə, “Rosneft Germany” Almaniyada MiRo (24%) və Bayernoil (28,57%) zavodlarında da paya malikdir.
BBN.az Analitik Qeyd:
Bu qərar ABŞ və Almaniya arasında enerji təhlükəsizliyi və sanksiya siyasəti üzrə praktik kompromisin formalaşdığını göstərir. Vaşinqton, görünür, Avropadakı enerji təchizatı sabitliyini nəzərə alaraq “daxili strateji infrastruktur”u sanksiyalardan istisna etmək yoluna gedir.
Almaniya üçün isə bu addım enerji müstəqilliyi ilə siyasi balansı qorumaq baxımından önəmlidir. Bu hadisə həm də Avropa İttifaqının Rusiyadan “müəyyən dərəcədə iqtisadi ayrılma” siyasətinin pragmatik mərhələyə keçdiyini göstərir.
